Op zondag 4 juni, op het feest van de heilige Drie-eenheid, bezochten wij ’s middags voor het eerst de Bloedprocessie te Boxtel. Het verhaal achter dit jaarlijks terugkerend schouwspel op de eerste zondag na Pinksteren gaat terug tot in de Middeleeuwen. Wij waren geraakt door de omvang en de schoonheid in kleding en attributen van deze processie. En dan werkte ook het weer nog eens mee. Onder een stralende zon trok de stoet aan ons voorbij. Er werd gezongen, fragmenten uit de Bijbelse geschiedenis nagespeeld en de harmonie speelde passende muziek.

Om dit alles te begrijpen, moet je wel de geschiedenis van het heilig bloed kennen.

In de veertiende eeuw stoot een priester bij het opdragen van de heilige mis per ongeluk de kelk met witte wijn om. Op de altaardoeken verschijnen rode vlekken, ofwel het bloed van Jezus Christus.

Toen de priester de rode vlekken in de altaardoeken zag, wist hij niet wat te doen. Het lukte hem niet de altaardoeken schoon te maken. In paniek verstopte hij ze en pas op zijn sterfbed biechtte hij op wat er gebeurd was. Het ontstaan van het bloed op de doeken werd als een wonder beschouwd en in 1380 ook als zodanig door het Vaticaan erkend. Het maakte van Boxtel een bedevaartsoord.

Om de bevlekte doeken te bewaren, werd een Heilig Bloedkapel in de Sint-Petruskerk gebouwd. Rond 1600, toen de kerk in handen van de protestanten kwam, kwamen de doeken in Den Bosch terecht. Na de belegering van Den Bosch in 1629 werden de doeken daar weggehaald, waarna ze in 1652 in Hoogstraten (België) terecht kwamen. Toen in 1799 de katholieken de Sint-Petruskerk weer in handen kregen, duurde het nog tot 1924 voordat één doek (het Corporaaldoek) terugkeerde. Dat doek wordt nog steeds bewaard in de Heilig Bloedkapel.

Ter nagedachtenis van het heilig bloedwonder trekt jaarlijks op Drievuldigheidszondag de Heilig Bloedprocessie door de straten van het centrum van Boxtel. Het is het enige moment in het jaar dat de bloeddoeken aan het publiek getoond worden. De huldestoet van mensen is in traditionele kostuums gekleed. Prachtig om een keertje (of vaker) mee te maken!

enkele parochianen van de Augustinusparochie