Als alles duister is, ontsteek dan een lichtend vuur dat nooit meer dooft, vuur dat nooit meer dooft…
In deze nacht van Pasen hebben we het licht ontstoken in de duisternis. We hebben het kleine vlammetje ook met onze handen behoedzaam omgeven. Het vraagt aandacht om het licht te beschermen tegen krachten die het licht willen doven. De kracht van wat we hier vieren en dat over de gehele wereld door miljoenen christenen wordt gevierd, is dat we beginnen met de duisternis serieus te nemen. Er kan pas een doorbraak komen wanneer je eerst stilstaat bij de macht van het duister. Die macht, die machten zijn er voldoende voorhanden vandaag. Op zoveel plekken in onze wereld is het duister door oorlog en geweld, maar ook door duistere krachten die een aanval doen op de waarden waarvoor wij staan. De waarden van omzien naar de ander, empathie, rechtvaardigheid, evenwaardigheid tussen mensen, kortom: geloof, hoop en liefde. Het is niet eerlijk wanneer we dan wijzen naar een ander en niet bij onszelf te rade gaan. Het is gemakkelijk om naar de tenoren uit de Amerikaanse politiek of in Europa te wijzen, of naar de baas van je organisatie, de directie, kortom naar ‘ze’. Er kan pas licht doorbreken als je zelf de duisternis benoemt. Jezus deed dat, in alle mildheid. ‘God, mijn God waarom hebt Gij mij verlaten.’ Op het kruis. En duisternis kwam over de aarde… Met Goede Vrijdag hoorden we het. Voor mij maakt Jezus zelf de eerste opening wanneer Hij zegt: ‘Vader in uw handen leg ik mijn geest.’ Overgave aan wat Hem overkomt in liefde. Die liefde van God is zo sterk dat Jezus’ Vader – dat is God – Hem tot leven heeft gewekt. Liefde en dood matchen niet met elkaar. Dat voelen we allemaal als iemand van wie je houdt, sterft. Liefde doorbreekt de duisternis. Hoe? Kijken we naar het gewone dagelijkse leven. Iemand is heel verdrietig, zit helemaal geblokkeerd (zo noemen we dat), een ander pakt – bewogen – zijn hand vast: verbinding. Verbinding geneest. Wat is nog meer mogelijk? Verhalen vertellen over hoe mensen vroeger uitzicht hebben gevonden. Hebben we nu ook op deze avond gedaan: over hoe we geworden zijn, hoe alles geschapen is en God zag dat het goed was, ‘zeer goed’ zelfs toen het over ons mensen ging. Ook het verhaal van het volk dat bevrijd wordt uit de slavernij. Hoe actueel is deze boodschap vandaag. Een volk van paupers, van kwetsbare mensen, die op elkaar aangewezen zijn, elkaar soms ook de tent uit vechten, maar door de omstandigheden het toch met elkaar moeten doen om te overleven in een vijandige wereld. U voelt dat dit allemaal niet zo ver van ons bed staat vandaag.
U ziet: duisternis hoeft niet te blijven. Het licht, hoe klein het vlammetjes ook is, het kleinste licht verjaagt al die duisternis. Als u moeite mee heeft met deze geloofstaal dan zit u in goed gezelschap want u hebt in het evangelie gehoord dat ook de vrienden van Jezus er moeite mee hebben om te geloven dat ze de Levende niet bij de doden hoeven te zoeken. Ze blijven echter wel in beweging. De vrouwen zoeken de compagnons van Jezus op, Petrus gaat zelf op zoektocht, weet het allemaal niet en gaat weer terug. Het is een verhaal van opstaan en in beweging blijven. Dit is de actuele boodschap van Pasen: een licht ontsteken en in beweging blijven. Niet bij de doden blijven zitten maar het leven onder mensen opzoeken. Dat is een goede belegging voor de toekomst, voor jouw en mijn toekomst. Beleggen in verbinding, beleggen in geloof dat de dood niet het laatste woord heeft, beleggen in steeds opstaan en verder gaan met elkaar. Neem het kleine kaarsje met je mee naar huis om wanneer het duister wordt een lichtend vuur te ontsteken. Eén klein lichtje verdrijft reeds de duisternis en brengt leven.
Door wnd. pastoor Joost Jansen.
