Na deze viering is het eieren zoeken rondom de kerk in de Ontmoetingstuin. Waarom is er met Pasen toch zoveel nadruk op eieren, met of zonder Pfas? Ik denk dat wanneer een kuikentje, opgesloten in de schaal, naar buiten wil, hij eerst die schaal moet doorprikken. Hij maakt een opening en springt er uit.
Maria Magdalena ziet een open graf, de steen is weggerold en het graf is leeg. Is Jezus er ook ‘uitgesprongen’? Drie dagen eerder hebben de vrouwen het dode lichaam van hun vriend en rabbi daar neergelegd. Zij zijn tot het allerlaatst bij Jezus’ dood op het kruis gebleven. Hulde aan deze vrouwen! Wat onvoorwaardelijke liefde vermag! Nu is het graf leeg. Het lichaam weggehaald? Of is er meer aan de hand? In ieder geval wordt Maria Magdalena door elkaar geschud. Je laat iemand dood in een graf achter en je bent er helemaal op gericht om Hem goed te verzorgen door zijn lichaam te gaan balsemen. En dan is dat lichaam er niet meer. Wanneer zij de hulp inroept van twee belangrijke leerlingen van Jezus wordt het alleen maar ingewikkelder: zwachtels en een zweetdoek, netjes neergelegd. Het lijkt wel alsof Jezus uit de cocon van de dood is heen gebroken en elders is. Maar waar?
Het gaat hier echt om liefde. Liefdevolle ogen zien meer dan gewone ogen. Liefdevolle ogen willen begrijpen, willen dat het kloppend blijft. Ze herinneren zich dan dat rond Jezus altijd al een bijzondere sfeer hing. Wat Hij zei en deed had een vleugje van ‘Elders’. Soms heeft men dat ook gezegd: ‘Waar heeft hij dat vandaan? We kennen zijn ouders, Maria, Jozef, zijn verdere familie, maar wat Hij zegt en doet is bijzonder, iets van God komt vrij. Zou die nu ook in het spel zijn? Zou God er de hand in hebben dat Jezus uit het graf is?’
In ieders leven gebeuren dingen waarvoor we geen verklaring hebben. We noemen dat ‘een wondertje’, of ‘er kwam een engel langs’. Pasen betekent leven met iets of iemand die van Elders komt. Pasen betekent dat je vastgeroeste kaders even laat zitten en je tegen jezelf (en misschien ook tegen anderen) zegt: ‘Het kan anders.’ Misschien weet je helemaal niet wat je dan moet doen maar je hebt in ieder geval een tevoren ingenomen positie aan de kant gezet. Je gaat wellicht ook je eigen geschiedenis anders lezen. Petrus in de eerste lezing doet dat: toen heeft Hij dat gedaan en toen dat. Het waren steeds acties en woorden waarvan we zeiden: waar heeft Hij het toch vandaan? Jezus zei geregeld dat Hij het van God had. ‘Ja, kan best’, zeiden we toen tot elkaar. Ze zijn wel met Hem blijven meetrekken, een beetje als pelgrims, steeds vooruit.
Ik meen dat paus Franciscus met recht voor dit Jubeljaar 2025 het thema heeft gekozen van ‘pelgrims van hoop’. Hij spoort ons aan om steeds onderweg te blijven, met hoop. Een schrijver vertelde eens het verhaal van een man die met zijn zoontje op reis was. Het zoontje stelt alsmaar vragen: ‘Vader, die lijn die we daar zien, wat is dat?’ ‘Dat is de horizon, jongen.’ ‘De horizon, wat is dat vader?’ ‘Dat is de plaats waar hemel en aarde elkaar raken.’ ‘En is er achter de horizon nog iets?’ ‘Natuurlijk jongen, daar is nog een heel ander land dat wij niet kunnen zien.’ Dan, na een lange stilte: ‘Vader, hoe lang we ook lopen, de horizon komt niet dichterbij? Waartoe dient de horizon toch?’ ‘De horizon, jongen, dient ertoe dat wij verder blijven lopen.’
Pasen gaat over ons én Pasen gaat over wat voorbij de horizon is. Wanneer je gelooft dat er een ‘voorbij aan ons aardse gedoetje is’, dat er een ‘Elders’ is. Het geeft onmiddellijk een andere dimensie aan ons aardse bestaan. Dan gaan we gericht verder, verbonden met elkaar.
door: wnd. pastoor Joost Jansen.
