Iedereen kent voorbeelden van bijzondere, maar ónbegrijpelijke gebeurtenissen. Soms gaat het om een gebeurtenis die je vooraf voor ónmogelijk zou hebben gehouden, en tóch gebeurt het: wonderlijk! Je kunt er met je verstand niet bij. Ook achteraf niet… En als je het met iemand wilt delen, merk je hoe lastig dat is. Spreken over wat onbegrijpelijk is, stuit al snel op onbegrip. En als je niet uitkijkt word je voor gek versleten…
Ook in de Bijbel komt dit voor. De evangeliepassage die we zojuist hebben gelezen gaat over de ontmoeting van enkele vrouwen met Jezus, die nota bene drie dagen tevoren aan het kruis is gestorven en in een graf is gelegd… morsdood… De vrouwen zijn naar het graf gegaan om Jezus’ lichaam te gaan balsemen, maar tot hun verbijstering treffen zij een léég graf aan en ontmoeten de verrezen Christus in levende lijve! De religieuze leiders krijgen dit te horen maar willen hier niéts van weten en verzinnen een leugen om het getuigenis van de vrouwen te ontkrachten…
Welnu, het wegredeneren van zoiets onbegrijpelijks als de Verrijzenis is van alle tijden. Dit gebeurt tot op de dag van vandaag. Zelfs vele christenen tonen zich verlegen met dit centrale geloofsgegeven, en haasten zich – bang als ze zijn om voor kwezel te worden versleten – om met omhaal van woorden de Verrijzenis te reduceren tot een ongevaarlijke metafoor, waarbij de vraag naar het al dan niet lege graf als irrelevant terzijde wordt geschoven. Maar – vraag ik mij af – gaat men dan niet ál te gemakkelijk voorbij aan het feit dat het hier gaat om een authentiek getuigenis van hele normale, respectabele mensen? Van vrouwen die zeggen het lege graf te hebben aanschóuwd en de verrezen Christus te hebben ontmóet? En niet alleen zij, maar later ook de apostelen en mensen uit hun directe kring?
De vraag is wat mij betreft dus niet zozeer: hoe kunnen we zoiets ongrijpbaars verkláren, als wel: schenken we gelóóf, schenk ík geloof aan hun getuigenis? Anders gezegd: Staat ons hart open voor de wonderen die God doet, óók vandaag de dag, of blijven wij gevangen in de hoogmoedige vooronderstelling dat alles wat wij niet wetenschappelijk kunnen verklaren zonder meer naar het rijk der fabelen moet worden verwezen?
De Verrijzenis als céntraal geloofsmoment van het christelijk geloof verlangt een geloofssprong, juist voor ons, moderne mensen. Het verlangt een houding van bescheidenheid ten aanzien van de reikwijdte van ons verstand. De Verrijzenis, het perspectief op een leven ná de dood, betreft een werkelijkheid die ons verstand vér te boven gaat, en die alleen met een gelovig en nederig hart kan worden verstaan.
Ik wens u allen een Zalig Pasen!
Door: pastor Frank van Roermund o.praem.
Lezingen: Handelingen 2,14.22-32; Matteüs 28,8-15
